Historia mojej róży

Dzień doberek niedzielnie

Chyba nie ma takiej babeczki,która nie lubi cudownych kwiatów jakimi są  róże.

Nie ukrywam i przyznaję się bez bicia,że też  uwielbiam je dostawać ,dawać i od czasu do czasu  tworzyć.

Teraz uparłam  się na róże z zimnej porcelany ,które chcę robić w stopniu choćby zadowalającym ,ale droga do tego jest długa i kręta.

Pamiętam jak dokładnie 2 lutego tegoż roku ulepiłam pierwszą w życiu różyczkę .Była taka umęczona tak jak i ja haha:) , nijaka i nieforemna,a jednak cieszyła ogromnie.

A musicie wiedzieć ,że jeśli idzie o jakiekolwiek  lepienie  to miałam z nim  do czynienia tylko w szkole podstawowej,  robiąc jakieś coś  ludzikopodobne z plasteliny i nic poza tym .Czyli było to bardzo,dawno temu.Nigdy też nie próbowałam niczego zrobić z modeliny,zawsze uważałam ,że się do czegoś takiego nie nadaję.
A o masie  fimo usłyszałam dopiero jak założyłam bloga .

Jednak chęć poznania czegoś nowego skłoniła mnie do zgłębienia tej techniki i zmierzenia się z czymś co kiedyś wydawało się nieosiągalne.

Zimna porcelana wbrew pozorom wcale nie jest  łatwym materiałem ,mimo iż jest bardzo rozciągliwa i elastyczna.

Najważniejszy jest dobry przepis,ale ja takowego jeszcze nie posiadam.

Ciągle coś zmieniam,przetwarzam,szukam   metodą prób i błędów najlepszej wersji dla siebie.
Nie boję się jeśli coś mi  nie wyjdzie,po prostu zgniatam i próbuję od nowa.

Pewnie,że były momenty kiedy chciałam rzucić nią o ścianę albo robić o kant d....

Jednako, że ja z tych cierpliwych i tak łatwo się nie poddaję to po wakacyjnej przerwie powróciłam do tematu i zaczęłam naukę od nowa.

Wiecie już jak wyglądają moje różyczki,które robiłam do tej pory.

Ale dla przypomnienia wrzucam te początkowe, abyście zobaczyli  moje postępy w tej dziedzinie .

 I moje pierwsze pączuszki ,które nadal będę robić podobnie,chyba że uprę się i na nie .Ale jak na razie  trwa szlifierka rozwiniętych róż więc sobie odpuszczam te pączuchny

A dziś chcę Wam zaprezentować  nową odsłonę róż  i coś z czego jestem zadowolona 

Ale zacznę od początku.

Miały powstać róże kremowe,większe  i delikatniejsze  .

Zabrałam się do solidnego lepienia i  nauki,ale z tego rozpędu zabrakło mi trochę porcelany i musiałam dorabiać.A że  paczka skrobii  była z innej dostawy to po wysuszeniu było widać różnicę w kolorach,która mi się nie podobała.Chcąc nie chcąc musiałam coś z tym zrobić ,więc pomaziałam płatki na krawędziach na różowo.

I w końcowym efekcie wyszło mi coś takiego,czyli moja pierwsza róża lepiona w inny sposób niż dotychczas .

A żeby nie była osamotniona dorobiłam jej dwie koleżanki

Ale to nie jedyne moje postępy jakie poczyniłam .

Wkurzały mnie liście,które wcześniej robiłam tak(mniejsze,większe w zależności od potrzeb)

Cały czas uważałam ,że dużo im brakuje do prawdziwych liści ,dlatego zrobiłam swój własny wykrawacz z puszki po piwie i teraz wyglądają one tak 

Poza tym  nie  mam  żadnych wykrawaczy,wyciskaczy,foremek  i innych przydatnych gadżetów wszystko sama lepię od początku do końca, dlatego jestem z nich zadowolona.

Wracając do róży,pomęczyłam  się i jedną z nich zrobiłam z listkami,a pozostałe  dwie czekają na swoją kolej.

 A tutaj trzymam w dłoni,abyście zobaczyli jej gabaryty

I obowiązkowo kolaż mojej pierwszej róży ,z której myślę,że powinnam być zadowolona 

Po tej całkowitej odmianie zaczęły pojawiać się kolejne róże ,które mniej więcej wyglądają tak.

albo tak

I to z takimi będą pojawiać się moje kolejne prace,chociaż mam jeszcze w zbiorach te wcześniejsze,które też będą jeszcze używać,bo przeca nie wyrzucę do śmieci,najwyższy by mnie pokarał .

Mam nadzieję,że moja historia powstawania  róży i Wam przypadła do gustu .

Oczywiście stwierdzam ,że jestem bardzo zadowolona z postępów,jakie poczyniłam ,ale  to jeszcze nie to co chciałabym uzyskać . Może kiedyś się uda  stworzyć tę   jedną ,jedyną i tylko moją .

A na zakończenie dzisiejszego wpisu witam kolejne obserwatorki w moim blogowym królestwie,rozgoście się kochani i czujcie jak u siebie.Zabawy u mnie sporo,inspirackje też się znajdą i moje długaśne pościki, to nudzić się raczej nie będziecie.

A teraz pomaluśku zmykam rozkoszować się wolnym niedzielnym popołudniem i pewnie co nie jedną z Was odwiedzę .

Buziaki :)