Świecznik z papieru i zimna porcelana po raz pierwszy

Dzień dobry!

Kochani na wstępie  bardzo dziękuję za Wasze uznanie odnośnie ostatniego mojego zestawu walentynkowego klik .Dawno nie miałam tylu komentarzy co cieszy mnie ogromnie.

Również tytułem wstępu dziękuję za każdy sms-ik jaki na mnie oddaliście,za każde pieniążki stracone bezpowrotnie. 

Kochani muszę o pewnej sprawie  napisać bo mi sumienie tak podpowiada.

Otóż do konkursu się zgłosiłam poprzez namowę jednej mojej blogowej koleżanki.Nie wiedziałam zresztą jak i ona ,że będzie etap z wysyłaniem sms,ja nie cierpię takich konkursów,gdzie losowanie przebiega w ten sposób.Bo to nie głosują  w większości na nas czytelnicy bloga ani Ci co doceniają naszą pracę rękodzielniczą ,bo takich osób jest garstka.  Przeważnie większość   głosów  oddają  najbliżsi z otoczenia ,znajomi i tacy, których uda się namówić .

Ja się do tego typu zabaw nie nadaję ,nie umiem a nawet nie chcę namawiać nikogo.

Zrobiłam co musiałam ,napisałam że biorę udział ,wspomniałam o głosowaniu  i na tym skończyłam. Nie będę nikogo namawiać bo nie taką mam naturę .

Dlatego dziękuję tym ,którzy uwierzyli we mnie i oddali swój głos bez jakiejkolwiek namowy.

Ufff ,wybaczcie kochani moją szczerość ,ale musiałam to zrobić .

A co u mnie ciekawego?

Dziś od rana dom postawiony na nogi przez  nocną ucieczkę chomika.Tego diabelca nie ma do tej pory i już mi się nie chce go nawet szukać.

W sumie ja to się z tego śmieję,że trzeba królika na smycz wziąć i niech szuka naszego biedaczka jak pies gończy,bo niestety u mnie ani psa ,ani kota .Został jeszcze jeden chomik w klatce ,ale ten to jest już stary weteran i jemu ucieczki nie w głowie.

Jedyne co mnie może martwić to jest świadomość ,że w domu jest masa kabli ,kabelków,przedłużaczy itp., bo i sprzętu w dzisiejszych czasach jest sporo.

Trudno może sam wyjdzie z ukrycia jak poczuje noc i głód.

A teraz o czymś co od pewnego czasu nie dawało mi spokoju.Ze mnie jest taki typ,że jak coś mi się ubzdura to nie ma takiej siły aby mnie od tego zamiaru odciągnęła,po prostu muszę obowiązkowo spróbować ,zmierzyć się  i stwierdzić ,czy i ja dam radę.

No i nie uwierzycie na co padło.Zachciało mi się spróbować coś zrobić z zimnej porcelany

Tak,ta ja która nawet nie umiałam  nigdy dobrze robić ludzików z plasteliny ,zabrałam się za ogromne jak dla mnie wyzwanie.

No i od czego mogłam zacząć ?Oczywiście od różyczek.

Robiłam różne kwiaty z przeróżnych tworzyw ,materiałów ,papierów ale z czegoś takiego jeszcze nigdy,tym bardziej  wydało mi  się to  bardzo ekscytujące i ciekawe.

Zaczęły się poszukiwania odnośnie przepisów jak cosik takiego urobić Naczytałam ,naszukałam i zrobiłam pierwszą partię nie trzymając się ściśle żadnego przepisu .Po oprostu zrobiłam na tzw,oko.

A jak już narobiłam troszkę różyczek to musiałam obowiązkowo i jak to mam w zwyczaju jakoś je zaprezentować.

Pomysł wpadł mi nagle do głowy podczas  wycierania kurzu z komody.Pomyślałam sobie czemuż by nie zrobić świecznika z  ulubionego ostatnio  połączenia czarno- złotego  z tymi kwiatami.

Więc zabrałam się do pracy ,a jaki efekt uzyskałam oceńcie sami.

No i jak?

Starałam się jak mogłam ,aby te różyczki były podobne do różyczek 

Kochani odnośnie samego świecznika jak go wykonać porobiłam troszkę fotek ,tyle że kiepskiej jakości bo robione wieczorem ,wtedy kiedy mi się najlepiej pracuje.

Jednak gdyby był ktoś zainteresowany jak go zrobiłam  to piszcie w komentarzach, a postaram się pokazać proces jego  powstawania.

Tym sposobem dobrnęłam do końca dzisiejszego pisania.

Powiem Wam ,że praca z tą masą bardzo mi się spodobała i mimo,że to nie jest jeszcze moja bajka ,to z pewnością troszkę ten temat poszlifuję ,aby nabrać wprawy i aby kolejne prace  były ładniejesze i bardziej ciekawe.

A teraz uciekam polepić ,bo kolejna porcja porcelanki zrobiona i czeka na mnie.

A znawców tej techniki proszę o wyrozumiałość ,ponieważ  to moje pierwsze w życiu lepienie z takiego materiału.

Pozdrowionka dla wszystkich 

DANUTKA:)))