Serduszka z zimnej porcelany

Słoneczko od rana cudnie świeci,chociaż słyszałam że, prognozy na dzień dzisiejszy  nie  są zbyt optymistyczneMam nadzieję,że ten zapowiadany deszcz się nie pojawi.

Jak cudnie usłyszeć z rana piękny ,ptasi śpiew.Przyroda  rządzi się swoimi prawami ,robi jak chce ,co chce i kiedy chce.Od kilku dni co jakiś czas przelatują u mnie nad domem dzikie gęsi,a to przecież jest dopiero luty ,więc teraz powinny być mrozy trzaskąjące ,śniegowe  i zaspy ,a tym bardziej ,że niektóre  dzieci mają ferie.Znów zacznie się przyroda budzić do życia ,pojawią się pąki na drzewach .

Oby nie pojawiła się powtórka z rozrywki z zeszłego roku,kiedy to na Wielkanoc lepiliśmy ze śniegu zające .

Na razie na dworzu jest cudnie,słonecznie i to nastroiło mnie aby pokazać Wam moje dalsze zmagania z zimną porcelaną.Ostatnie dni spędziłam na lepieniu kwiatków ,których sporo powstało a z nich będę sobie coś tam tworzyć .

Ponieważ były już stroiko-świeczniki więc przyszedł czas na zrobienie serduszek z tej masy.

Okazja ku temu jest podwójna, bo po pierwsze trening z tą techniką, a po drugie zbliżające się Walentynki.

Zrobiłam dwie propozycje na to święto.

Jedna dla miłośników różu a druga  to tradycyjne czerwienie jak na to święto przystało.

Która wersja przypadnie Wam do gustu to się okaże ,ale najpierw szybciutka sesja zdjęciowa 

Oba serduszka nie są duże ,a to z samych różyczek jest trochę większe,dlatego zrobiłam im fotki na własnej dłoni .

Poza tym oba mają dziurkę i nadają się do powieszenia.

Wiem,że do doskonałości to jeszcze daleka droga,każda różyczka na razie wychodzi inna, ale z drugiej strony to może i dobrze,bo nie są jak spod maszyny czy matrycy tylko własnoręcznie lepione.

Na zakończenie witam serdecznie nowych obserwatorów,bo znów kilku przybyło:)

Dziękuję za ciepłe słowa jakie pozostawiacie:)

A teraz pomału zmykam ,jadę się pogościć,zrelaksować  i zapomnieć o wszelakich robótkach ,także do Was zaglądnę dopiero późnym wieczorkiem lub jutro .

Do zobaczyska :)

DANUTKA:)))